-
1 GRÁTA
* * *(græt; grét, grétum; grátinn), v.1) to weep; g. hástöfum, to weep aloud;2) to bewail, weep for one (þú grætr góðan mann).* * *grét, grátið, pres. græt, with neg. suff. grátt-at-tu, weep not thou, Hkv. Hjörv. 41; [Ulf. grêtan; A. S. grætan; Hel. greotan; lost in mod. Engl., but used in North. E. and Scot. to greit or greet = weep; Swed. gråta; Dan. græde; Ivar Aasen graata]:—to greit, weep; grét Þórir, en Sigmundr mælti, grátum eigi, frændi, munum lengr, Fær. 33; Freyja grætr eptir, en tár hennar eru gull rautt, Edda 21; hón tók at gráta ok svaraði engu, Nj. 11; hvárt grætr þú nú Skarphéðinn, 202; hón greiddi hárit frá augum sér ok grét; Flosi mælti, skapþungt er þér nú, frændkona, er þú grætr, 176, cp. Edda 38, 39; fár er fagr ef grætr, Fb. i. 566; hversu bersk Auðr af um bróður-dauðann, grætr hón mjök? Gísl. 24, 62; gráta sáran, to ‘greit sore,’ Ísl. ii. 103; gráta hástöfum, to weep aloud; hón mátti eigi stilla sik ok grét hástöfum, Nj. 27; gráta beiskliga, to weep bitterly, N. T.; gráta fögrum tárum, to weep fair tears (cp. θαλερόν δάκρυ), to ‘greit sore;’ gráta fegins-tárum, to weep tears of joy.II. trans. to bewail, weep for one, 677. 1; þó er þat vel er þú grætr góðan mann, Nj. 176; gráta Baldr ór Helju, Edda 39; ef allir hlutir í heiminum kykvir ok dauðir gráta hann, 38: the saying, sé gret aldrei fyrir gull sem ekki átti það, he never wept for gold who had it not, Vídal. i. 286, ii. 84.III. part. grátinn, bathed in tears, Stj. 385, Am. 94; hón var löngum grátin, Bs. i. 193; hón var grátin mjök, Vígl. 28. -
2 GRIMMR
a.2) wroth; svá var hón grimm orðin Brjáni konungri, at, she hated him so much, that.* * *adj. [A. S., Engl., and Hel. grim; Dan. grim = ugly; in old Icel. writers this word implies the notion of ferocity, sternness, wrath, but not of wanton cruelty, and seldom of ugliness as in Engl., Dan., etc.]:—grim, stern, horrible, dire, sore; grimmt er fall frænda at telja, ‘tis grim to tell of a kinsman’s death, Stor. 10; grimt várumk hlið, a sore gap it was to me, 6; gráta grimmum tárum, to weep grim, bitter tears, Hkv. 2. 43; fimm grimmar nætr five grim, miserable nights, Korm. 184 (in a verse); grimm orð, lamentation, Gh. 1; hugðak mér grimt í svefni, I had a fearful dream, Bkv. 16.2. stern, savage, Lat. ferox; hón var allra kvenna grimmust ok skaphörðust, Nj. 147; ákafa-maðr mikill í skapi, grimmr, úþýðr ok fátálr, Fms. i. 19; glaðmælt, undirhyggju-maðr mikill, ok hin grimmasta, 20; fyllask ens grimmasta hugar, to be filled with rage, 623. 25; g. híðbjörn, a grim bear, Grett. 100.3. with dat. wroth; svá var hón orðin grimm Brjáni konungi, at …, she hated him so much, that …, Nj. 269; hence in poët. phrases, baugum, vellum grimmr, fé-grimmr, hodd-g., hating, wasting gold, munificent, Lex. Poët.: neut., með grimmü, grimly, Fms. ii. 9; gjalda e-t grimmu, to take grim revenge, 223.II. metaph.,1. with the notion of ugly, hideous; ljótt andlit ok grimmt ok andstygt mannligu kyni, Sks. 539, (rare.)2. piercing, of cold; svá sem kalt stóð af Niflheimi ok allir hlutir grimmir, Edda 4. -
3 MUNR
I)(-ar, -ir), m.1) mind; e-m leikr í mun, one has a mind to, feels inclined to (= leikr e-m í skapi); munar stríð, heart’s grief;2) mind, longing, delight; at mínum munum, to my mind; gráta at mun, to weep heartily; at mannskis munum, to please anybody; leita e-m munar, to comfort one;3) love; sá inn máttki m., all-powerful love; vættak míns munar, I waited for my love; komast á muni við e-n, to insinuate oneself, become intimate, with one.(-ar, -ir), m.1) difference (hví gørir þú svá mikinn mun barnanna); er þess, mikill m., hvárt, it makes a great difference, whether;2) moment, importance; e-m er m. undir e-u, it is of importance to one (at hann skyldi segja honum þá hluti, er honum væri m. undir at vita); e-m er m. at e-u, it is of some moment (ok mætti þér verða munr at, at þeir væri þér heldr sinnaðir en í móti); meta muninn, to hesitate (Hrólfr mat eigi munin eptir þeim at fara); Grímr gørði ok þann mun allan, er hann mátti, G. strained every nerve;3) the dat. ‘muni’ or ‘mun’ before a compar., somewhat (= nökkuru), considerably, a good deal; ljóstu mun kyrrara, strike somewhat more gently; með muni minna liði, with consideralby less force; adding a pronoun, þeim mun (before a compar.) = því; þeim mun betr, so much the better; engum mun = engu; engum mun verr, no worse;4) what is wanted, required; er mikilla muna vant or á vant, much is wanting (þótti honum mikilla muna á vant, at vel væri); E. hafði eigi skaplyndi til at biðja konung hér neinna muna um, E. was too proud to beg anything in this case;5) adverbial phrases, fyrir hvern mun, by all means; fyrir engan mun, by no means;6) means, things; at eigi munið ér alla yðra muni til leggja, that you will not contribute all your means, strain every nerve; biskup las fyrst smám ok smám munina fyrir þeim, expounded all the details for them.* * *1.m., older form monr, Hom. (St.) 21, gen. munar, dat. mun, pl. munir; [Dan. mon]:—prop. the moment or turn of the balance; this sense, however, only occurs in phrases more or less derived or metaphorical, as in the phrase, vera mikilla (lítilla) muna (gen. pl.) vant, to be in want of much ( little); man yðr eigi svá mikilla muna ávant, at þér munið eigi vilja upp hefjask ok rekask af hendi frænda-skömm þessa, ye are not in want of so much, that …, you are not so deficient, that …, the metaphor from under-weight, Ó. H. 32, cp. Fms. iv. 79; hann spurði eptir vendiliga hvernig Kristinn dómr væri haldinn á Íslandi, ok þótti honum mikilla muna ávant at vel væri 44; lítilla muna vant, lacking but little; hygg ek at mér verði meiri muna vant en Þórolfi, Eg. 113; ok er mér mikilla muna vant at ek halda réttu máli, ef ek skal heldr láta lausar eignir mínir aflaga fyrir þér en berjask við þik, 504; en ef við annan þeirra verðr muna vant, Grág. i. 120:—sjá fyrir mun (munum) um e-t, to foresee how a thing will turn, what turn it will take; eigi þykkjumk ek þar sjá fyrir munum, hvárt …, Fb. i. 529; Erlingr fékk sér eigi skaplyndi til at biðja hér neinna muna um, E. was too proud to beg anything in this case, Ó. H. 47.2. temp. the nick of time; hann bað Hallverð ganga út til sin um litla muni, for a little while, Fms. ii. 71.II. the difference; hví görir þú svá mikinn mun barnanna? Sd. 141; er þess mikill munr, hvárt …, it makes a great difference, whether …, Fms. vii. 132; ef fé er verra, ok skulu þeir virða þann mun, ok skal hann gjalda honum þann, make good the balance, Grág. i. 428; ok vænta þess at mála-efna munr muni skipta, Sturl. iii. 241, Fb. i. 20, passim in old and mod. usage.2. moment, importance; vil ek bjóða honum mitt lið, því at eigi er þat við hváriga muni, for it will tell something in the balance, Fs. 16; at hann skyldi segja honum þá hluti er honum væri munr undir at vita, Sturl. ii. 151; mun hverjum vitrum manni þykkja mikill munr undir því vera, at …, every wise man will think it of great moment, that …, Sks. 269; e-m er munr at e-u, it is of some moment; ok mætti þér konungr verða munr at, at þeir væri þér heldr sinnaðir en í mót, Fms. i. 297; munr er at manns liði, a man’s help is always something, Bs. i; Grimr görði ok þann mun allan er hann mátti, G. strained every nerve, Eg. 188.III. the dat. muni or mun before a comparative, by a little, as also considerably, a good deal; ljóstú mun kyrrara, strike somewhat more gently, Hkr. iii. 365; ef þú vilt lögum at fylgja, þá er þat mun réttligast at Sigurðr njóti vitna sinna, 257; með muni minna liði, with considerably less forces, Fagrsk. 172; muni síðar, a little later, Geisli 23; hón sagði mun fleira, a good deal more. Am. 45; stundum með mjúklyndi, en stundum muni harðari, Barl. 176; muni hægri, a good deal easier, Orkn. (in a verse): gen. muns, með muns minni rás, muns tómlegari ok seinna … muns mjúkari, Barl. 72.2. adding a pronoun; þeim mun skírlegri, Fs. 121; ek sá at þeim mun er betr, it fares so much the better. Fms. xi. 228; þeim mun fleiri gildrur, all the more traps, Barl. 24; þeim mun lengr, 101; en svá miklum mun sem sól er ljósari en náttmyrkr, svá myklu er ok meiri …, by so much as the sun is brighter than night-mirk, so much greater …, 116; engum mun verr en áðr, nothing less than before, Ó. H. 69; engum mun betr, not a bit better, 222; öngum mun betri, 113; ok var sá öngum mun fegri, 75.IV. the adverb. phrase, fyrir alla muni, by all means; fyrir hvern mun, id., Gullþ. 7, Grett. 193 new Ed., Fms. i. 157; fyrir öngan mun, by no means, Edda 57, Nj. 200, 201, Fms. i. 9, Gþl. 531.V. plur. means, things, objects, property; en hann á þat er et fyrra várit var í þeim munum, Grág. ii. 338; at eigi monið or alla yðra muni til leggja, to contribute all one’s means, strain every nerve, Ó. H. 32; hefir þú, faðir, þar marga þína muni til gefna, Ld. 102; ok vildi, at allir landsmenn legði sína muni til at biskups-stóll væri efldr, Fb. iii. 446.2. biskup talaði hér um mjúkliga, las fyrst smám ok smám munina fyrir þeim. expounded all the details for them, Fms. ix. 52; slíkt sem hann fékk munum á komit, such that he could manage all that he could get (metaphor from counting or balancing), Játv. 40; fé-munir, means; vits-munir, ‘wit-means,’ reason; geðs-munir, skaps-munir, temper; gagns-munir, useful things.2.m., gen. munar and muns, pl. munir, [Ulf. muns = νόημα; A. S. myn = love, mind; Engl. mind; mid. H. G. minni; Germ. minne-sang]:—the mind, Edda (Gl.); af munar grunni, Höfuðl. 19; ór munar öngum, the mind’s straits, Kormak; munar myrkr, Líkn. 4; munar stríð, the mind’s distress, Skv. 3. 38; missa munar ok landa, to lose life and land, Hkv. 2. 44.II. a mind, longing, delight; at mínum, þínum munum, to my, thy mind, i. e. as I like, as thou likest, Skm. 35; þvíat álfröðull lýsir of alla daga ok þeygi at mínum munum, for the sun shines all day long, and yet not to my mind, Íb. 5, in the words of the love-sick god Frey, which call to mind Hamlet’s words (this most excellent canopy, the air, etc.); at mannskis munum, to please anybody, Skm. 20, 24; þíns eða míns munar, 43; leita e-m munar, to comfort one, Gkv. 1. 8; at mun banda, according to the will of the gods, Hkr. i. (in a verse); at mun sínum, to one’s heart’s content, Fms. i. 27 (in a verse); hverr lifði at sínum mun, Bjarn. (in a verse), Og. 34; í mun e-m, to one’s mind or liking. Korm. (in a verse): at þú görir eptir mínum mun, Fb. i. 21: the phrase, e-m leikr munr á e-u, to have a mind for; tak sjálfr við þeim ef þú þykkisk of gefit hafa eðr þér leikr munr at, Ld. 318, v. l.; lék mér meirr í mun, I longed more for, Skv. 3. 39; as also, leika at muni, Gsp.; gráta at muni, to weep heartily, Vtkv. (in a verse); land-munir, q. v.: and in mod. usage, mér er það í mun, I have a mind for that.2. love; sá inn máttki munr, Hm. 93; vættak mins munar, I waited far my heart’s delight, 95: the phrase, komask á muni við e-n, to insinuate oneself, vita ef ek get komisk á muni við Ólöfu konu hans, Vígl. 58 new Ed.COMPDS: munafullr, munarheimr, munarlauss, munligr, munráð, munströnd, munstærandi, muntún, munvegar. -
4 ÓP
* * *n.1) shout, shouting, crying (þá varð óp mikit at lögbergi ok úhljóð);2) weeping, crying (sló síðan ópi á barnit).* * *n. [cp. Ulf. wôpjan = φωνειν, βοαν; A. S. wôp; Engl. whoop, weep]:—a shouting, crying:1. without the notion of weeping; með ópi ok eggjan, Stj. 365; heyrðu þeir óp mikit, Fs. 143; þá varð óp mikit ( a great shouting) at Lögbergi, Nj. 15; en er Egill heyrði óp þat, Eg. 296; æpa sigr-óp, shouting victory, id., 298, Fms. viii. 141, Karl. 365, 368; her-óp, a war-whoop, Nj. 245, Eg. 80. Ó. H. 107, Orkn., Stj. passim; hrinda upp ópi, to raise the war-cry. Fas. i. 254 (in a verse).2. a crying, weeping aloud; þá setti hann upp mikit óp, ok í þeim angistar ekka, … gráta með ópi miklu, Stj. 167; stóð hann þar ok grét aumliga, þessi maðr bað hann ganga inn í búðina ok taka af sér ópit, Ölk. 35; óps ok ýlfranar, Matth. ii. 18; óp og tanna gnístan, weeping and gnashing of teeth, xiii. 50; setr hon upp stór óp, she set up a great howling, Bs. ii. 87; sló síðan ópi á barnit, the child began to weep, i. 341; þeir sögðu konu hans þenna atburð, en hón kunni ílla ok grét hátt … hann taldi sér leiðask óp hennar, Edda 48. -
5 þeygi
conj. yet not, = þó eigi; þeygi Guðrún gráta mátti, yet G. could not weep; þeygi … þótt, not … althouah.* * *qs. þó-gi, or þó-eigi, yet not, although not; því at álfröðull lýsir of alla daga, ok þeygi at mínum munum, Skm. 4; þeygi er sem þú þrjú bú góð eigir, Hbl. 6; of þeygi of sanna sök, Hm. 119; þeygi ek hana at heldr hefik, 95; fóra fælt þ., Am. 45; glúpnuðu ok grétu þeygi, 73; þeygi vel glýjuð, Vsp. 39; ef maðr færir meybarn fram, ok þeygi sinn ómaga, Grág. i. 281; en þeygi verða þeir óhelgir fyrir áverkum er fyrir standa, ii. 14; veit hann þeygi hverjum hann sparir þat, 623. 21; ok kvað þat þeirra ráð, en þeygi vil ek sitja yðr frýju, Hkr. iii. 397; stendr sá meðal yðar, at ek væra þeygi verðr at leysa skóþveng hans, þótt …, yet not … although …, Hom. (St.); svá es mælt of en íllu verk, at þeygi eru þess verk es viðr … nema, yet not … unless, id.; at þeygi nýtr þótt viljandi vinni, id.; at hann væri í friði en kæmisk þ. á braut, that he should be left at peace, yet not at large, Post. 231; þat man þeygi sjatna, Orkn. (in a verse); þeygi Guðrún gráta mátti, yet G. could not weep, Gkv. 1. 2, 4, 10, Skv. 3. 40, 66; enda er þá eigi örvænt at þeygi lesa ek vel, Skálda (Thorodd). -
6 beiskliga
-
7 GRÆTA
tt, [grátr], to make one ‘greit’ or weep, distress one, Fas. ii. 174, Stj. 323; þú lézt grætta Gunnlöðu, Hm. 110; grættr, grieved, Sl. 26. -
8 há-stafir
m. pl., in the phrase, gráta, hljóða … hástöfum, to weep, cry aloud, Nj. 27, Stj. 421, Grett. 171 new Ed. -
9 HVÁRR
pron.1) which (of the two) in pl. of two parties, hvárir sigrast, which of both (hosts) will gain the day;3) at hváru, yet, nevertheless, however.* * *pron. interrog. and indef., contr. from hvaðarr, which is obsolete, but occurs thrice in poets of the 10th century, Kormak, Fas. i. 297 (in a verse), Hkr. i. 205 (in a verse): mod. form hvorr, still so proncd. in the south of Icel.: [Goth. hwaþar; A. S. hwæðer, cp. Engl. whether; Hel. hweðar, cp. Germ. weder]:I. interrog. direct and indirect, whether, which of two, Lat. uter, in a dual sense, distinguished from hverr in plur.: in plur., like Lat. utri, of two parties, hvárir sigrask, either, which of both (hosts) will gain the day, Nj. 198, Fms. x. 199; hvárir ná máli annarra, Nj. 8: in sing., hvárr þeirra, each of them, both, Grág. i. 120: with a possess. pron., hvárr okkar, Nj. 202: hvárr—annarr, one—another, either … the other; hvárr sem ( either) annars frændkonu á, Grág. i. 29; hvárr við annan, Fms. ii. 366; hvárr okkarr við annan, one to another, Fær. 174; annarr hvarr (q. v.), either.II. indef., each of two; hvárir við aðra, Fms. x. 299, Grág. i. 70; hvarir til annarra, Eg. 126; selja grið hvárir öðrum, Grág. ii. 20; tveggja (gen.) hvárr, either of the twain, 623. 24, Blas. 40, Fms. vii. 157; hvárt … eða, either … or; hvárt er þú vill, láta okkr lifa eðr deyja, Fms. i. 205; á hvára hlið, Rm.; sextigu barna, jafnmart hvárt, syni ok dætr, Stj. 408; hætt er þeirra hvárt, Hm. 87; sinn dag hvárir, Fbr.; sinn veg hvárr, Róm. 347; á sínum stól hvárr þeirra, Stj. 602; mánaðar mat hvars, N. G. L. i. 67, 98, 99; hann kastaði á öxl sér hvárum tveimr, two on each shoulder, Grett. 134 A.2. adverbial, at hváru, yet, nevertheless, however, often spelt at-vóru, Hom. 116, 119, cp. Hkr. iii. 288; att varu, Al. 30, 137, Hom. 158; sár mun gramr at hváru, but however that may be …, Hallfred; þó at hváru, yet, N. G. L. i. 48; þá á hinn þó at hváru at skuldfesta hann, Grág. i. 233; en hinn selr þó at hváru, yet nevertheless, ii. 253; þót hváru (= þó at h.), 313; þá freistum attvóru, Al. 137, this phrase is now obsolete, and is rare even in old writers.B. Neut. hvárt, interrog. adverb, whether, direct and indirect; commonly in the first of two correlative clauses, hvárt …, eða or eðr …, whether …, or …, Lat. utrum …, an …, Nj. 205, etc., passim; hvat? … hvárt mægð eðr frændsemi, what? … whether is it affinity or kin? Fb. i. 328; hvárt (better hvat) segi þér til? hvárt skal ek fara eðr eigi, whether shall I go or not? Stj. 602; fæ ek nú varliga séð, hvárt Hrærekr mun fá nauðgat mik til eða eigi at ek láta drepa hann? Ó. H. 74:—but the latter of the two clauses is often dropped; hvárt grætr þú, whether dost thou weep (or not)? what! art thou weeping? Nj. 202; hvárt er rétt, bóndi, whether is it true (or not)? 79; eld kveyki þér nú sveinar, eða hvárt skal nú búa til seyðis? 199; hvárt er Flosi svá nær, at hann megi heyra mál mitt? 200; hvárt er nú engi kona sú er þér er eigandi? Stj. 411, 602; hvat sagðir þú? hvárt eigi þetta? Þiðr. 59; hann vildi vita hvárt hann var í brynju, Ó. H. 74.2. with adv. er (es, sem), either … or; hvártz sem (sic) maðr verðr sekr at sátt eða á várþingi, Grág. i. 121; hvárt er Hákon Gamli vill eðr eigi, Fms. i. 74; hvárt sem þat er at lögbergi eða í lögréttu, whether it be at the bill of laws or in the legislative chamber? Grág. i. II; hvárt sem þat var í löndum eða í lausa-aurum? Íb. 16; hvárt er friðr er betri eða verri? Ó. H. 208, Fms. iv. 79; hvárt sem þat er heldr í þessarri eðr annarri bók, Stj. -
10 tárask
að, dep. to shed tears, weep, Fær. 104, Fms. ii. 108, Barl. 10, Stj. 214, Bs. i. 876. -
11 tár-mildr
adj. profuse of tears, apt to weep; tármild augu, Pr. 472 (cp. hlátr-mildr). -
12 vatna
(að), v.1) to water (vatna hestum, fénaði);2) to fast on water, = vatnfasta;3) impers., land vatnar, the land disappears under the (horizon at) sea (þeir sigldu þrjá daga til þess er landit var vatnat).* * *að, to water; er allri hennar hjörð var vatnað, Stj. 171; vatna hestum sínum, Sturl. iii. 24.2. metaph. phrases; vatna músum, to ‘water mice,’ weep, have tears in the eyes (see auga); vatna lömbum, to ‘water lambs,’ to lie down and drink from a running stream; láta vatna undir e-t, to lift (a heavy thing) just from the ground so that water can flow underneath.3. the naut. phrase, svá suðr með landi, at sær var í miðjum hlíðum en stundum vatnaði land (acc.), Ó. H. 149; þeir sigldu þrjá daga til þess er landit var vatnað, Fb. i. 431; eyin er nær vötnuð, Fms. vi. 379; þá drægi svá skjótt undan at náliga vatnaði seglin, Fb. ii. 15.4. eccl. = vatnfasta; heitr hón at vatna æfinliga fyrir dag Guðmundar biskups, ok gefa málsverð, Bs. i. 619; v. fyrir báðar Þorlaks-messur, Sturl. ii. 252, H. E. ii. 188; fyrr en lærir at leggja af blót ok Laugar-nætr at vatna, Skíða R. 202. -
13 VÆNA
(-da, -dr), v.1) to give one hope of, væna e-m e-s or e-u (væna e-m miskunnar ok eilífrar dýrðar);2) to ween, think (í kveld væni ek, at ek heiti Úfeigr);impers., e-n vænir, at, one thinks that (vænir mik nú, at þeir hafi aptr snúit);3) væna e-n e-u, to charge one with a thing (væna e-n lygi);4) refl., vænast e-s or e-u, to hope for (vænist hann ok øngra manna liðveizlu);vænast e-u, to boast of.* * *d, [ván; Engl. to ween]: = vænta, to hope for, with gen.; vændi honum enn með því miskunnar ok eilifrar dýrðar, Fms. v. 218: væna e-m e-u, þess bið ek, at þú látir eigi gipta konu frá mér, því væni ek þér, I count on that from thee, Glúm. 358; þá var honum vænt af Augustus öllu Gyðinga-landi, all the Jews-land was promised him by A., Mar.; mun hér mörgum manni saklausum vænt gráti í þessi ferð, many will have cause to weep, Sturl. iii. 233, v. l.2. to ween, think; í kveld væni ek, at ek heiti Úfeigr, Fms. vii. 31; væni ek ok, at …, vi. 312.3. væna e-n e-u, to charge one with a thing, Hom. 109; væna e-n lygi, Nj. 134; tortrygð ok lygi vænd, Sks. 77; ef maðr vænir hana hóri ok kallar hana hóru, N. G. L. i. 70; nema maðr sé vændr konu þeirri, 30; sú er Guðrúnu (acc.) grandi vætti, Gkv. 3. 10; biskup hafði vænt sira Þorsteini, at …, given Th. to understand (cp. á-væningr), Ann. 1361.4. impers., vænir mik nú, at …, Fms. viii. 398.II. reflex., vænask e-s or e-n, to hope for; nú stendr maðr fé sitt í hendi öðrum manni, en hann vænisk heimildar-manni, N. G. L. i. 83; vænisk hann ok engra manna liðveizlu, Sturl. iii. 232.2. ef maðr vænisk því ( boasts of), at hann hafi legit með konu, Gþl. 203; nú vænisk sá maðr því, er drap, at hinum yrði á sýnt þar er eigi varð, Grág. ii. 15; nú vænisk hinn því, at hann hafi drepit hann, 19; venisk eigi góðr maðr því, þó vándr maðr vænisk góðum konum, Skálda (Thorodd). -
14 ÞÖKK
(gen. þakkar, pl. þakkir), f.1) pleasure, liking; gera e-t til þakka e-s, to one’s liking, to please a person;2) thanks (Auðr tók þat með þökkum); mér er þökk á e-u, I am thankful for a thing; kunna e-m þökk fyrir e-t, to be much obliged to one for a thing; gera guði þakkir fyrir e-t, to thank God for a thing.* * *f., gen. þakkar, pl. þakkir; [Ulf. þagks = χάρις, Luke xvii. 9; A. S. þanc; Engl. thanks; Germ. dank; Dan. tak]:—prop. pleasure, liking, akin to þekkr, þokki, cp. Lat. gratia and gratus with grates and Gr. χαρά with χάρις, göra e-t til þakka e-s, to one’s liking, to please a person, Eg. 63; leggja e-t vel í þökk við en, 153: but usually,II. thanks; Hrappr bað hann hafa þökk fyrir, Nj. 128; Auðr tók þat með þokkum, Fms. i. 247; þökk ok aufusa, see p. 32; kunna e-m þökk fyrir e-t, to be thankful, Bjarn. 24: so the phrase, mér er mesta þökk á því, to be obliged; þökk er mér á þinni hérkvámu, Fas. iii. 259; hón kunni þess önga þökk, she owed no thanks for it, Bjarn. 24; fyrir útan hvers manns þökk, whether they like it or not, D. N. ii. 39; Guðs þökk, God’s thanks, i. e. charity; göra tíund til Guðs þakka, Hom, (hence gustuk, q. v.); göra Guði þakkir, to thank God, Stj. 137, Fms. viii. 229, and passim. þakkar-görð, f. thanksgiving.III. the name of a giantess in the myth of Balder, who would not weep for his death, hence the saying, Þökk grætr þurrum tárum, Thank weeps dry tears, Edda 39; a mythical word, prob. from a different root. -
15 ÆPA
* * *i. e. œpa, t or ð, [óp; Ulf. wopjan; A. S. wepan; Engl. weep, etc.], to cry, scream, shout; Skamkell æpti upp, Nj. 82; bónda-múgrinn æpti ok kallaði, at þeir vildi hann til konungs taka, Fms. i. 21; þá œpta þeir miklu hærra ok kváðusk, Sks. 653 B; æpa at e-m, Eg. 189; æpa her-óp, sigr-óp, 80, Fms. viii. 142, Sturl. iii. 178: to cry, barnið efði (i. e. æpði) á leið fram, Bs. i. 342; úlfi hæra hygg ek þik æpa munu, ef þú hlýtr af hamri högg, Hbl. 47. -
16 grœta
(-tta, -ttr), v. to make one weep, distress one; grœttr, grieved. -
17 grœtir
m. one who makes another weep (gýgjar g.). -
18 hástafir
m. pl., in the phrase, gráta (œpa) hástöfum, to weep (shout) loudly. -
19 hjúfra
(að), v. to weep. -
20 hvárt
neut. from hvárr, as interr. adv., whether, direct and indirect; h. grætr þú? whether dost thou weep (or not)? h. skal ek fara eðr eigi? whether shall I go or not? hann vildi vita, h. hann var í brynju, he wanted to know whether he wore a coat of mail; with the rel. part. er (es or sem), h. er … eða, whether … or (h. er þeir töluðu hér til fleira eða færra).
Страницы
- 1
- 2
См. также в других словарях:
weep´i|ness — weep|y «WEE pee», adjective, weep|i|er, weep|i|est, noun, plural weep|ies. –adj. 1. Informal. inclined to weep; tearful: »the bold … Useful english dictionary
weep´i|ly — weep|y «WEE pee», adjective, weep|i|er, weep|i|est, noun, plural weep|ies. –adj. 1. Informal. inclined to weep; tearful: »the bold … Useful english dictionary
weep|y — «WEE pee», adjective, weep|i|er, weep|i|est, noun, plural weep|ies. –adj. 1. Informal. inclined to weep; tearful: »the bold … Useful english dictionary
Weep — Weep, v. t. 1. To lament; to bewail; to bemoan. I weep bitterly the dead. A. S. Hardy. [1913 Webster] We wandering go Through dreary wastes, and weep each other s woe. Pope. [1913 Webster] 2. To shed, or pour forth, as tears; to shed drop by drop … The Collaborative International Dictionary of English
Weep hole — Weep holes or weeper holes are small openings left in the outer walls of masonry construction as an outlet for water inside a building to move outside the wall and evaporate. The term was coined by archaeologist C. Leonard Woolley after finding… … Wikipedia
weep — [wēp] vi. wept, weeping [ME wepen < OE wepan, akin to wop, outcry, Goth wōpjan, OS wōpian < IE base * wab , to cry, complain > OSlav vabiti, to call to] 1. to manifest or give expression to a strong emotion, usually grief or sorrow, by… … English World dictionary
Weep — Weep, v. i. [imp. & p. p. {Wept} (w[e^]pt); p. pr. & vb. n. {Weeping}.] [OE. wepen, AS. w[=e]pan, from w[=o]p lamentation; akin to OFries. w?pa to lament, OS. w[=o]p lamentation, OHG. wuof, Icel. [=o]p a shouting, crying, OS. w[=o]pian to lament … The Collaborative International Dictionary of English
WEEP — or Weep may refer to:* weep , the act of crying * WEEP (defunct), a defunct radio station in Virginia, Minnesota * WWNL, a radio station in Pittsburgh formerly known as WEEP … Wikipedia
weep — [ wip ] (past tense and past participle wept [ wept ] ) verb * 1. ) intransitive or transitive to cry because you feel unhappy or have some other strong emotion: She began to weep tears of joy. weep with: He almost felt like weeping with… … Usage of the words and phrases in modern English
Weep — Weep, obs. imp. of {Weep}, for wept. Chaucer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
weep — [wi:p] v past tense and past participle wept [wept] [: Old English; Origin: wepan] 1.) [I and T] formal or literary to cry, especially because you feel very sad ▪ James broke down and wept. weep for ▪ She wept for the loss of her mother. ▪ He… … Dictionary of contemporary English
